tekst door Gert Visser, redactievrijwilliger
Lutske van de Weg (60) is 18 jaar vrijwilligster bij SWOA. Op 10 september 2025 had ik een afspraak met haar in SWOA-locatie De Weldam. Ze regelde een plek waar we rustig konden praten en ik kreeg een kopje koffie.
Een Friese jeugd
Lutske is een echte Friezin. Ze werd in Sneek geboren en groeide op in Joure als jongste van drie dochters. Wanneer ik haar vraag hoe haar jeugd was, antwoordt ze kort en krachtig: ‘Goed!’ Daarna voegt ze toe: ‘Je ouders voeden je op zoals zij zelf zijn opgevoed.’
Ze kreeg van huis uit geen christelijke opvoeding, maar ging wel naar een christelijke school. Met tevredenheid kijkt ze terug op de manier waarop haar ouders haar grootbrachten. Over de opvoeding van tegenwoordig is ze minder te spreken: ‘De tijden veranderen. Tegenwoordig hebben ze geen fatsoen en normen meer’, zegt ze beslist.
Lutske ontmoette de man met wie ze 19 jaar getrouwd is geweest op de camping van haar opa en oma. Voor deze campingliefde liet ze Friesland achter zich en verhuisde naar Arnhem. Ze heeft nog steeds een lijntje met Friesland. Over twee weken gaat ze haar 93-jarige vader bezoeken en daar spreekt ze Fries mee. Ze heeft daar nog meer familie wonen. Een van hen wordt volgende maand 95.
Een nieuw begin bij SWOA
Voordat Lutske vrijwilligster werd, werkte ze in de schoonmaak. Toen ze door ziekte niet meer kon werken, wilde ze niet stilzitten. Daarom solliciteerde ze als vrijwilliger bij SWOA. ‘Heb je gereageerd op een advertentie?’ vroeg ik. ‘Nee, ik ben er gewoon heen gegaan. Ik heb gebeld en toen kon ik een afspraak maken. Er was geen vacature maar vrijwilligers zoeken ze altijd.’ Tijdens het kennismakingsgesprek werd duidelijk dat Lutske een echte doener was. Ze startte als vrijwilliger en is nooit meer weggegaan.
Waarom ze vrijwilligerswerk doet? ‘Ik ben in Friesland al begonnen in het bejaardentehuis als vrijwilligster met weekenddiensten en vakantiewerk. Mijn moeder deed het altijd, en ik hielp haar soms. En ik vind het gewoon leuk om te doen.’
Bij SWOA doet Lutske van alles: ze zet koffie, schilt aardappels, helpt bij de afwas, serveert eten, doet de was, gaat met ouderen boodschappen doen en speelt spelletjes met hen. ‘Waar ik kan helpen, help ik,’ zegt ze. Ze vindt het dankbaar werk en merkt dat de mensen haar inzet waarderen. Het geeft haar een goed gevoel om iets voor anderen te kunnen betekenen. Naast haar vrijwilligerswerk houdt Lutske ervan om te haken en te breien.
Muziek in het dagelijks leven
Als ik Lutske vraag van welke muziek ze houdt, antwoordt ze: ‘Zal ik je het heel eerlijk vertellen? Interesseert me niet.’ Voor haar gaat het vooral om het geluid zelf. Toch blijkt muziek wel degelijk een rol in haar leven te spelen.
‘Als ik thuis schoonmaak, zet ik Meatloaf op, en dan goed hard,’ vertelt ze. Vooral Paradise by the Dashboard Light werkt volgens haar het beste om goed in beweging te komen. Ze luisterde vroeger ook veel naar BZN en kent al die oude liedjes uit haar hoofd. Ze zingt ze vaak mee. Haar zus vraagt dan wel eens: ‘Hoe weet jij dat allemaal?’ Lutske lacht: ‘Mijn moeder zong vaak in de keuken of ergens anders, en ik zong gewoon mee. Het is gewoon plezierig om muziek te horen.’
Bonusoma met een groot hart
Lutske is ook bonusoma. Haar enige dochter van 40 heeft een vriend met een kind dat niet van haar is. Ze wordt niet als oma gezien maar dat wil ze ook niet. ‘Het jochie heeft twee oma’s en dat wordt veel te veel voor hem’, zegt ze. Ze kan heel goed opschieten met haar bonuskleinkind. Onlangs gingen ze nog samen zwemmen.
Nuchter en eigenwijs
Lutske is nuchter en direct: ‘Gewoon aanpakken wat er aangepakt moet worden. En als het niet wil, dan heb je pech gehad.’ Ze noemt zichzelf een echte Friese stijfkop. ‘Als ik weet dat ik gelijk heb, kunnen ze hoog en laag springen wat ze willen. Als ik zeg dat het zo is, dan is het zo.’
Een voorbeeld? ‘Mijn buurvrouw zei eens dat een tulp niet groeit en niet bloeit in een vaas. Ik zei: “Echt wel.” Toen deed die tulp het toch niet, dus heb ik Dick Willemsen, de bloemist, gebeld. Die zei: “Ja, dat is wel waar.” Dan haal ik mijn gelijk gewoon.’
Tegenwoordig is er AI om dit soort informatie op te zoeken, maar Lutske heeft daar niks mee. ‘Als ik een telefoon krijg, laat ik mijn dochter alles erop zetten. Dat is niks voor mij. Ik kan hem aanzetten, uitzetten en appen, meer hoeft voor mij niet.’
Als het interview voorbij is, gaat ze meteen weer aan het werk. Mensen helpen. Zo is Lutske.
Op zoek naar vrijwilligerswerk?
Bekijk ook
Bram Mulders, stagiair Social Work bij de maatjes
Tiffany Renaud, stagiair Social Work bij de groepsbegeleiding
